Na podstawie „Back to school”- Jane Nelsen

Miodowy miesiąc, rozpoczynający nowy rok szkolny rozpoczął się. Większość uczniów i nauczycieli z ekscytacją i entuzjazmem podchodzą do kolejnego roku, pełnego wyzwań ale i też nowości.

Ile czasu trwa nowy miesiąc miodowy, zanim nie przeistoczy się w nudny obowiązek? Zależeć to będzie od tego jak zarówno wy-rodzice jak i wasze dzieci, przygotujecie się do tego.

Czy Wasze przygotowania kończą się na robieniu niezbędnych zakupów dla dzieci- często nawet nie Z dziećmi? Jak zatem rodzice mogą pomóc swoim dzieciom przygotować się do pełnego sukcesów i spełnienia roku szkolnego?

Jeśli zaczynacie od zakupów, przede wszystkim róbcie je Z dziećmi nie Dla dzieci. Oczywiście ustalcie budżet i priorytety i zaangażujcie maksymalnie w ten cały proces przede wszystkim dzieci.

POMÓŻ DZIECIOM ZNALEŹĆ CEL NA OBECNY ROK SZKOLNY.

Pamiętajcie, że pomoc dzieciom, nie oznacza robienie za dzieci. Usiądź z dzieckiem z kartką papieru i długopisem i zapiszcie wszystkie pomysły dziecka. Twoja praca, jaka rodzica, polega na zadawaniu pytań i angażowanie dziecka do przemyślenia, co w danym roku chcą osiągnąć. Bądź wsparciem bez przejmowania kontroli. To drażliwa część. Wielu dzieciaków buntują się, gdyż odczuwają, że oceny są dla ich rodziców ważniejsze niż oni sami. Dzieci mogą obrócić to w walkę o władze: „nie zmusisz mnie”. Inne pójdą w stronę zemsty, nawet jeśli zranią przy okazji siebie również poprzez słabe oceny czy nawet niezdanie.

Unikanie walki o władzę i koła zemsty to bezwarunkowa miłość i kontynuacja angażowania waszego dziecka w dyskusję, gdzie zapraszacie je do zastanowienia się nad tym czego chcą oraz czego potrzebują by to osiągnąć.

Jeśli znacie klasyczną walkę o władze o poranku przypomnijcie sobie Pytania Pełne Ciekawości– jedna z moich ulubionych technik Pozytywnej Dyscypliny. Zbyt często jako dorośli (zarówno rodzice jak i nauczyciele) mówimy dzieciom co się zdarzyło, jaka jest przyczyna, co powinni czuć, co zrobić, myśleć….Zasadniczo: wiemy lepiej!

 Zamiast tego przekonania, powinniśmy pozwolić na głos dzieciom, poprzez zadawanie im wspierających pytań, takich jak:

• CO SIĘ STAŁO

• JAK SIĘ W ZWIĄZKU Z TYM CZUJESZ?

• JAKA TWOIM ZDANIEM JEST TEGO PRZYCZYNA?

• JAKA JEST TUTAJ ROLA INNYCH?

• JAKIE MASZ POMYSŁY NA ROZWIĄZANIE TEJ SYTUACJI?

Czy widzicie różnice w tych dwóch podejściach?

POZWÓL DZIECIOM UCZYĆ SIĘ NA BŁĘDACH.

Kiedy już będziesz wsparciem dla swojego dziecka w ustaleniu celu na nowy rok szkolny okaż wiarę w jego możliwości i pozwól mu się uczyć na błędach. Co to oznacza? Przestań ględzić! Praca domowa to nie Twoja sprawa!

Pozwól choć raz ponieść konsekwencje nieprzygotowania do szkoły. Okaż przy tym empatię a nie- rozczarowanie. Pokaż dziecku, że w nie wierzysz i jesteś przekonana/y o tym, że potrafi rozwiązać różne trudne sytuacje, stojące dziecku na drodze do osiągnięcia wyznaczonych celów.

Ogranicz zaangażowanie. Pozwól dziecku wziąć odpowiedzialność za ich pracę. Praca rodzica polega na wsparciu zamiast przejmowania kontroli.

Możesz ustalić w jakim czasie jesteś dostępna/y aby pomóc w pracy domowej i nie będziesz poświęcać na to czasu na tzw. „ostatnią chwilę”. Ważne jest aby kontynuować wsparcie na każdym etapie, a kiedy wymyślone rozwiązania nie działają, usiąść do kolejnej burzy mózgów i zastanowić się nad innymi.

Drogi rodzicu! Twoim najważniejszym zadaniem jest zaakceptować podział i ściągnięcie z siebie odpowiedzialności. Im bardziej dzieci same będą zaangażowane w życie i obowiązki szkolne, tym lepiej i dłużej będę o to dbały.

DZIECI SĄ NA TYLE ODPOWIEDZIALNE I SAMODZIELNE NA ILE DOROŚLI POZWALAJĄ IM TAKIMI BYĆ.